Haustið 1977 opnaði Tryggvi Jónasson stofu í Reykjavík og byrjaði að starfa sem kiropraktor. Þá fór af stað ferli hjá landlækni honum og Alþingi Íslendinga. Að endingu fékk Tryggvi með takmörukunm leyfi Heilbrigðis og Tryggingamálastofnunar að starfa sem kiropraktor á Íslandi. Leyfið veitti þáverandi Heilbrigðis og Tryggingarráðherra Matthías Bjarnason. Leyfið var fyrsta opinbera starfsleyfi kiropraktors veitt í Skandinavíu. Síðan hefur Tryggvi starfað í Reykjavík

“Viðvaningurinn og bakið.” Skrif mín á greinum þeim sem ég hef birt á heimasíðu minni hafa tilgang. Hér er reynt að koma til móts við nútímalegar hugmyndir með ritun greina sem getur orðið að liði þeim byrjendum sem hafa þá náttúru að líða vel af hreyfingu og eru að leita af reynslu sem leikur og starf veitir. Þær eru sérstaklega fyrir viðvaninginn, annað hvort unglinginn eða þann sem fær fyrst í bakið. Það er fyrsta reynsla meðvitunar hans eða hennar um lengri verkjavanda og eigandinn lærir að hafa hreyfingar og hegðan sem þolir dagsbirtuna í leik og starfi. Siðafar sem fer vel með bakið með ástundun góðrar vinnutækni og teygjuæfinga og viðhalda liðleika. Hann nær sér liðugum frá stirðleika þá þróast hátterni sem meðvitund gleymir ekki. Framþróun í tækni samtímans og samkennd í þjóðfélaginu gerir nálgun efnisins um bakvandann síbreytilegt. Breytingin á viðhorfum samfélagsins felst eðlilega í samkennd um að stirleiki í baki er vandi sem leysist við hreyfingu og liðleiki auki vellíðan. Almennt eru viðvaningar eða byrjendur í vafa hvernig hreyfing viðheldur liðleika, þegar hreyfing stoppar hve langur tími líður þar til stirðleiki sest að. Einnig hvernig veikur vöðvi sem er í hvíld verður sterkur þegar hreyfing byrjar. Mesta breytingin kom með viðhorfi að virkni væri besta lausn við bakveiki. Nú má ekki geyma viðhorfi til greiningar á vanda. Þeir sem lengra eru komnir eru allir sammála um að stirðleiki geti af sér ýmsa stoðkerfiskvilla en lengra komnir tileinka sér margskonar liðkandi aðferðir til að bæta bakheilsu. Sérstaklega á það við þá sem vegna einhverrra kringumstæðna eiga þess ekki kost að geta fengið reglulega tilsögn. Þessum einstaklingum eru greinarskrif mín sérstaklega ætluð, þeim og ætla má að vankunnátta verði þeim fjötur um fót. Ég vona að þeir geti fengið leiðbeiningu í einu og öðru sem fyrir kemur. Ég vil gjarnan birta efnið í þessum greinum sem eru hér á heimasíðu minni undir “fréttir og skemmtiefni”. Ég vil nefna þessi greinarskrif mín viðvaningurinn og bakið. Ég viðurkenni að “Viðvaningur og Bakið” er engan veginn svo af hendi leystur sem ég vildi, og í alla staði ófullkominn, bæði að tilvitnunum er ábótavant og orðalag sem tekur annars til jafnvægis og hins vegar til hreyfingar þá   sannast á mér orðshátturinn “fáir eru smiðir í fyrsta sinn.” Í því felst að byrjandinn geti lært hvað þolir dagsbirtu í hreyfingu. Hann notar kenndir að tileinka sér hreyfingar í æfingum sem tengja siðafar hreyfinga við daglegar athafnir og vinnu. Siðprýði daglegra hreyfinga við vinnu er eins fjölbeytilegt og störfin eru mörg. Tilfinningar sem við eigum sameiginlega og erfast frá foreldrum og stúka heilans greinir, gjarnan nefnt meðvitund eru: jafnvægi, þreyta, hreyfing, þrýstingur, öndun, verkur, hiti/kuldi, kláði, matarlyst, hafa hægðir, kasta af sér vatni og vindgangur, og að lokum setja sér ímynd leiðtoga. Allar fyrrnefndar tilfinningar hafa fyrir íslendinginn þá stöðu að geta geymt eða gleymt tilfinningunum í þeirri vissu að kunna á tilfinninguna á meðan kenndin er meðvituð á öllum tímum ævinnar. Síður eru greinarnar til að varpa ljósi á stóru tilfinningarnar fimm sem eru sjón, heyrn, lykt, bragð og snerting, nema þar sem tenginarnar eru miklar.